Οἱ λύπες τούτου τοῦ κόσμου κρύβουνε τὰ αἰώνια ἀγαθά, γιὰ τὰ ὁποῖα γίνεται ὁ ἄνθρωπος ἄξιος μὲ δαῦτες. Κ’ οἱ χαρὲς ἐτούτης τῆς ζωῆς κρύβουνε τὰ αἰώνια κακὰ ποὺ ἑτοιμάζουνε γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς φωτίζει γιὰ νὰ τὰ ξεχωρίζουμε καὶ νὰ τὰ μεταχειριζόμαστε κατὰ τὸ πρεπούμενο. Κι ἂς τὸν καταφχαριστήσουμε, γιατί, ἐνῶ εἶναι κρυμμένος σ’ ὅλα τὰ πράγματα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, γιὰ μᾶς εἶναι φανερὸς σ’ ὅλα τὰ πράγματα καὶ μὲ τρόπο κάθε λογῆς.
[Πασκάλ Σκέψεις, μτφρ. Κόντογλου]
Σελ. 12
