Νὰ τ’ ἀναθέτετε ὅλα μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ καλύτερο εἶναι νὰ δοθεῖτε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ν’ ἀποκοπεῖτε ἀπ’ τὸν κόσμο καὶ ἀπ’ τοὺς συγγενεῖς καὶ ἀπ’ τοὺς γονεῖς καὶ ἀπ’ τ’ ἀδέλφια…
Ν’ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ θὰ μᾶς ἀγαπήσει κι Ἐκεῖνος. Ὅλοι οἱ πόνοι θὰ περάσουν, θὰ νικηθοῦν, θὰ μεταποιηθοῦν.
Ἂν τρόπον τινά, ἔχεις μέσα σου πέντε βαθμοὺς ἀγάπης καὶ ξοδεύεις τοὺς δύο στοὺς γονεῖς, τοὺς ἄλλους δύο στ’ ἀδέλφια, τί μένει γιὰ τὸν Θεό; Ἐνῷ ἐν τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ὅλες οἱ ἀγάπες τοῦ κόσμου…
Αὐτὸς ὁ ἴδιος λέγει, Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου (Μάρκ. 12.30)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ Ἁγίου Πορφυρίου, Τὸ Μυστικὸ εἶναι ἡ Εὐχαριστία
