Πιστεύω πὼς ὁ Ράμφος ἐκφράζει ὅ,τι θὰ μποροῦσε νὰ ἀποκληθεῖ σκεπτόμενη ἀριστερὰ στὴν πατρίδα μας, μιὰ διάθεση νὰ προσεγγίζονται τὰ προβλήματα ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ἕτοιμες κατηγορίες τῶν ἰδεολογιῶν, μὲ ὄχι ἀσήμαντο μειονέκτημα ὅμως αὐτὸ τῆς ἀνεστιότητας. Ἐφόσον ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸ μεγάλο μας πρόβλημα βρίσκεται στὴ διαμόρφωση γνήσιας Ἐκκλησίας, ὄχι πῶς θὰ πετάξουμε τὴν Ἐκκλησία στὸ περιθώριο. Καὶ θὰ πρότεινα νὰ σκεφτεῖ κανείς, σχεδὸν σὰν ἕνα γρίφο, τί θὰ ἐξηγοῦσε τὸ περίεργο αὐτό, ἄνθρωπος γεννημένος σὲ τρεῖς χιλιετίες μιᾶς σπουδαίας ἱστορίας νὰ ἔχει ἀπομείνει ἀνέστιος; Εἶναι ἐπειδὴ ἀνακάλυψε ἄγνωστες προηγουμένως ἀλήθειες, μήπως ἐπειδὴ κατάντησε σὲ κοινὸ τυχοδιωκτισμό, ἢ τί ἄλλο;
Σελ. 12
