Ἔχοντας ζήσει ὅλη αὐτὴ τὴν πραγματικότητα, ἔστω ἐξιδανικεύοντας προσωρινὰ τὴν ἐποχὴ στὸ σύνολό της γιὰ χάρη σπάνιων πνευμάτων ποὺ στάθηκαν γιὰ λίγο μέσα της, ὁ Γκὶλ δὲν εἶναι πιὰ δυνατὸ νὰ συμβιβαστεῖ μὲ τὴν ἀπερισκεψία προηγούμενων ἐπιλογῶν του.
Πραγματικότητα καὶ ἀλήθεια ἐλευθερώνουν καὶ χρειάζονται ἐλευθερία, σύμφωνα μὲ τὸν Γούντυ Ἄλλεν, ὁ ὁποῖος μετατρέπει τὸ Παρίσι σὲ συμβολικὸ τόπο τοῦ θαύματος τῆς ἀλήθειας, ὅταν ἡ ἐπιθυμία γιὰ πραγματικότητα ἐκπληρώνεται.
