Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Παράδεισος. Ὁ Παράδεισος ἀρχίζει ἀπὸ ἐδῶ.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἐπὶ γῆς Παράδεισος, ὁμοιότατος μὲ τὸν ἐν Οὐρανοῖς. Ὁ Παράδεισος ποὺ εἶναι στὸν Οὐρανό, ὁ ἴδιος εἶναι κι ἐδῶ στὴ γῆ.
Ἐκεῖ ὅλες οἱ ψυχὲς εἶναι Ἕνα, ὅπως ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι τρία πρόσωπα, ἀλλὰ εἶναι ἑνωμένα κι ἀποτελοῦν Ἕνα…
Ἔρχεται μέσα μας ὁ Χριστὸς κι ἐμεῖς εἴμαστε μέσα Του. Καὶ συμβαίνει ὅπως μ’ ἕνα κομμάτι σίδηρο ποὺ τοποθετημένο μὲς στὴ φωτιὰ γίνεται φωτιὰ καὶ φῶς, ἔξω ἀπ’ τὴ φωτιὰ πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι…
Ἀπόσπασμα ἀπὸ Ἁγίου Πορφυρίου, Τὸ Μυστικὸ εἶναι ἡ Εὐχαριστία
