Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Παράδεισος. Ὁ Παράδεισος ἀρχίζει ἀπὸ ἐδῶ.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἐπὶ γῆς Παράδεισος, ὁμοιότατος μὲ τὸν ἐν Οὐρανοῖς. Ὁ Παράδεισος ποὺ εἶναι στὸν Οὐρανό, ὁ ἴδιος εἶναι κι ἐδῶ στὴ γῆ.
Ἐκεῖ ὅλες οἱ ψυχὲς εἶναι Ἕνα, ὅπως ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι τρία πρόσωπα, ἀλλὰ εἶναι ἑνωμένα κι ἀποτελοῦν Ἕνα…
Ἔρχεται μέσα μας ὁ Χριστὸς κι ἐμεῖς εἴμαστε μέσα Του. Καὶ συμβαίνει ὅπως μ’ ἕνα κομμάτι σίδηρο ποὺ τοποθετημένο μὲς στὴ φωτιὰ γίνεται φωτιὰ καὶ φῶς, ἔξω ἀπ’ τὴ φωτιὰ πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι…