Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό, δέχεται την δαιμονική επίδραση. Ενώ αυτός που είναι κοντά στον Θεό, δέχεται την θεία Χάρη.
Όποιος έχει Χάρη Θεού, θα του δοθή και άλλη, και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθή και αυτή.
Η Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους, γιατί με την αμαρτία πετάνε και την λίγη που έχουν.
Και όταν φύγη η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο.
Παράδεισος ίσον καλωσύνη, Κόλαση ίσον κακωσύνη.
Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ’ αυτήν την ζωή στενοχώρια και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια στενοχώρια.
Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα.
Μπορεί να μην έχη κανείς τίποτα — άμα έχη τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι!
Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά.
Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού…
Όπως το παιδάκι, όταν απομακρυνθή από την μάνα του, υποφέρει, έτσι και ο άνθρωπος, όταν απομακρυνθή από τον Θεό, υποφέρει, βασανίζεται.
Σελ. 12
