Ὄχι μόνο δὲν ὠφελεῖ, δὲν εἶναι κἂν δυνατὴ ἡ ἀποφυγὴ τῆς προσωπικῆς εὐθύνης, ἂν κάποιος ἐνδιαφέρεται πραγματικὰ νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του. Ἐθιμοτυπικὴ πιστότητα κατορθώνουν οἱ ἀδιάφοροι γιὰ τὰ πράγματα.
Ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ εἰδίκευση, στὰ ζητήματα αὐτὰ τὸ σωστὸ ποὺ γνωρίζει παραπάνω ὁ ἄλλος, ἔχω νὰ τὸ μάθω κι ἐγὼ ὁπωσδήποτε — τὴν ἴδια τέχνη, τὴν ἴδια γνώση, τὴν ἴδια ‘εἰδίκευση’, ἀκόμη καλύτερα νὰ τὸν ξεπεράσω ἴσως, ὅσο ψηλὰ κι ἂν βρίσκεται, γιατὶ ἐδῶ δὲν εἶναι μιὰ εἰδίκευση ἀλλὰ τὸ ἀντίθετο, εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση. …
*
Ἡ Βίβλος εἶναι σὲ ἐντυπωσιακὸ βαθμὸ ἔργο λογοτεχνικῆς φαντασίας, ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν μᾶς ἀφορᾶ ὡς ἱερὸ κείμενο. Ἀντὶ τυφλῆς ἀποδοχῆς ἢ ἀπόρριψης χρειάζεται νὰ ζητηθεῖ σὲ ποιὸ βαθμὸ ἡ ἔμπνευση τῶν μύθων της θὰ μποροῦσε νὰ προέρχεται ἀπὸ κάτι ἱστορικὰ πραγματικό.
Καὶ ὁ πιὸ φανατικὸς ἄθεος εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ συμφωνήσει πὼς ὁ χριστιανικὸς μῦθος, μὲ ὅλους τοὺς περιορισμοὺς καὶ τὰ προβλήματά του, χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἰδιαίτερη δύναμη, ἂν στήριξε παραδόσεις σημαντικὲς ὅσο τῶν χριστιανικῶν λαῶν.
