Ποιος θυμάται τον Serge July (συνιδρυτή της Libération με τον Σαρτρ) που μαζί με άλλους υπογράφοντες το βιβλίο «Προς τον εμφύλιο πόλεμο» επιζητούσαν την καταστροφή της αστικής τάξης με τα όπλα ; Οι συγγραφείς τους είχαν τη σοφία να μην εφαρμόσουν τις θεωρίες τους. Αξίζει να μας συγχαρούμε τουλάχιστον για το γεγονός ότι στη Γαλλία η ακροαριστερά αποφάσισε να μην παρασυρθεί στην τρομοκρατία (με εξαίρεση την Action directe), κρίνοντας πιθανώς δυσμενή τον συσχετισμό δυνάμεων.
Η προσφυγή στον ένοπλο αγώνα στη Γερμανία και την Ιταλία από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και την Rote Armee Fraktion προέρχεται από τις φασιστικές παραδόσεις αυτών των δύο χωρών που είχαν διαποτίσει και την άκρα αριστερά. Στις μέρες μας, οι στρατιωτικοποιημένες φάλαγγες των black blocs και των antifa ελπίζουν να τραυματίσουν ή να σκοτώσουν αστυνομικούς αλλά είναι έτοιμοι να πεθάνουν οι ίδιοι;
Δεν υπάρχουν ακόμη «τζιχαντιστές» οικολόγοι και τίποτα δεν λέει ότι οι πιο ριζοσπαστικοί δεν θα κάνουν μια μέρα το βήμα που δεν έχουν επιτρέψει στους εαυτούς τους οι γεροντότεροι τους. Η ιερότητα της υπόθεσης για την οποία μάχονται, η Γη, το Νερό, ο Πλανήτης απαλλάσσει τους αριστερούς ή πράσινους τραμπούκους από κάθε ευθύνη και τους επιτρέπει να παριστάνουν τους μάρτυρες. Επενδυμένοι με ένα νομιμοποιημένο θυμό, ξεφεύγουν από τη συνηθισμένη ηθική, και αλίμονο σε όποιον τολμήσει να τους ζητήσει να λογοδοτήσουν. Μόνο η αστυνομία είναι ένοχη, ως γνωστόν.
