Συνήθως λέμε Δόξα τῷ Θεῷ ὅταν τὰ πράγματα πηγαίνουν γιὰ μᾶς καλά, ἔχουμε κάποιο κέρδος, ἀποφεύγουμε κάποιο κακό, κ.λπ. Ὅμως ὁ Ἴδιος ὑποστηρίζει ὅλη τὴν πραγματικότητα καὶ ὅλα ὅσα συμβαίνουν, ἑπομένως καὶ τὰ δεινά, τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς ταλαιπωρίες.
Ὁ Ἴδιος μᾶς ὑποστηρίζει ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα τῆς δικῆς μας κακίας, τὴν ὥρα ποὺ ξεπέφτουμε στὴν ὀργή, στὸ μῖσος, στὴν σκληρότητα, τὸν φθόνο, τὴν ὑπεροψία, τὴν φιλαργυρία καὶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. Ἑπομένως χρειάζεται νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ καὶ γι’ αὐτὰ καὶ νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε ὅση κακία κι ἂν βροῦμε σὲ μᾶς ἢ στοὺς ἄλλους.
Σύμφωνα μὲ τὸν Χρυσόστομο, τὴν συνεχῆ αὐτὴ ἐλπίδα, πίστη καὶ εὐχαριστία δὲν ἀντέχει ὁ διάβολος, ἀλλὰ ὅσο σφοδρὰ κι ἂν ἔχει ἐπιτεθεῖ, ἀμέσως ντροπιάζεται καὶ φεύγει.
Δὲν ἀρκεῖ λοιπὸν νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ τὸν δοξάζουμε γιὰ ὅλα, γιὰ τὴν ὑγεία ὅσο γιὰ τὴν ἀσθένεια, γιὰ τὴν καλωσύνη ὅσο γιὰ τὴν κακία, γιὰ τὴν εὐεργεσία ὅσο γιὰ τὴν περιφρόνηση, τὸ μῖσος καὶ τὴν σκληρότητα.
Χρυσόστομος: ὅταν πεῖ κανείς, Δόξα τῷ Θεῷ γιὰ ὅλα!
Πάρα πολὺ μὲ ἀναπτέρωσες καὶ μ’ ἔκανες νὰ σκιρτάω ποὺ μίλησες γιὰ τὶς θλίψεις σου καὶ ἀμέσως πρόσθεσες τὴ φράση αὐτὴ ποὺ πρέπει νὰ λέμε πάντοτε μὲ ὁτιδήποτε μᾶς συμβαίνει, καὶ εἶπες, Δόξα τῷ Θεῷ γιὰ ὅλα!
Σελ. 12
