Μέσα από την Ορθοδοξία, ο Πεντζίκης «ένας κοπρίτης της σύγχρονης εποχής» όπως αυτοχαρακτηριζόταν, ανακάλυψε ότι μπορεί να ζει όνειρα εν συνειδήσει και εγρηγόρσει. Η ζωγραφική του Ν.Γ.Π. είναι μια περιήγηση στον δικό του σύμπαν:
«Με τη Μικρασιατική Καταστροφή οδηγηθήκαμε σε πτώχευση», θυμάται. «Τότε ανακάλυψα την αρετή της φτώχειας και υπομένοντάς την, βρήκα έναν άλλο κόσμο, καθαρά πνευματικό, που είναι ο κήπος της ζωής». Αυτές ακριβώς οι εικόνες κοσμούν τα ζωγραφικά έργα του. Εκκλησίες, τοπία, προσωπογραφίες φίλων του. Ακόμα και πορτρέτα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον οποίο θαύμαζε βαθύτατα.
Ετσι, με αγάπη, ταπεινότητα και αφάνταστη υπομονή, ο Πεντζίκης, φτιάχνει έργα μικρών διαστάσεων με τέμπερα ή σινική. Χρησιμοποιεί την τεχνική της ψηφαρίθμησης, μια δική του επινόηση όπου τα γράμματα μετατρέπονται σε αριθμούς και χρώματα («Τα δίχρονα αποδίδονται με λευκό ή ουρανί ή σταχτί, τα βραχέα με τριανταφυλλί, κίτρινο ή λεμονί κ.ο.κ.»).
—
Της Μαργαρίτας Πουρνάρα (Η Καθημερινή, 7/1/12), με επεμβάσεις του Έλλοπου
Σελ. 12
