ICH FINDE dich in allen diesen Dingen, / denen ich gut und wie ein Bruder bin: σὲ βρίσκω μὲς στὰ πράγματα ὅλα αὐτά, / ποὺ τοὺς εἶμαι καλὸς κι ὡς ἀδελφὸς ἄλλος. Τὰ ‘ὅλα αὐτὰ’ ἔρχονται ὡς ἀνώφελη οὐρίτσα, τὸ ‘ὡς ἀδελφὸς ἄλλος’ προσθέτει καὶ ἀσάφεια στὴν φλυαρία καὶ τὴν γενικὴ ἀμετρία. Ὁ Οἰκονομίδης τὸ ἔχει ὡς ἑξῆς:
Μὲς σ’ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ἐσένα πάντα βρίσκω,
στὰ πράγματα ποὺ εἶμαι καλὸς κ’ εἶμαι σὰν ἀδερφός τους.
Στὴν λαμπρὴ αὐτὴ ἀπόδοση τὸ ποίημα ξαναγράφεται. Ἡ μετάφραση, ἑρμηνεία καὶ ἀνάπλαση τοῦ Οἰκονομίδη, ἔχει τὴν ἔμφαση κυρίως στὸν Θεό, τὸ ὁποῖο κατορθώνεται μὲ τὴν ἔκταση τοῦ σὲ στὸ ἐσένα, μὲ τὴν προσθήκη τοῦ ‘πάντα’ (ἀναλύοντας τὰ ‘ὅλα’ τοῦ allen Dingen), καὶ μὲ τὸ μέτρο ποὺ κορυφώνει τὸν πρῶτο στίχο στὴν ἀρχὴ τοῦ τέλους του. Ἐπιπλέον, ἀποδίδοντας τὸ in μὲ τὴν σαφήνεια τοῦ ‘μέσα σὲ’ διαφυλάσσει τὴν ἑνότητα, νὰ μὴ συγχέεται μὲ τὴν ἐγγύτητα, συμφωνία ἢ συμπαράταξη.
Ὁ δεύτερος στίχος ἐπαναλαμβάνει τὰ ‘πράγματα,’ ἰσορροπῶντας τὴν μετατόπισή τους στὸ μέσο τοῦ προηγούμενου στίχου, ἀνακτῶντας ἔτσι τὴν ἔμφαση τοῦ πρωτοτύπου στὴν προϋπόθεση τῆς συνάντησης μὲ τὸν Θεό, καὶ δίνοντας νέα ὁλοκλήρωση καὶ σχεδὸν αὐτονομία, ἐνῷ τὸ ὑπόλοιπο κυλάει μὲ σωστὸ μέτρο καὶ ἀκολουθῶντας τὸ πρωτότυπο, μὲ μία ἐξαίρεση.
Σελ. 12
