Πολὺ ἀπέχει τὸ Ἅγιο Ὄρος ἀπὸ τὸ νὰ ταυτίζεται μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, ποὺ πάντα ὑπῆρχαν, τὶς ὁποῖες ἡ σκανδαλοθηρικὴ δημοσιογραφία δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ τονίζει, ὡς ἐὰν ἐξαντλοῦσαν τὴν σημασία του.

Ἀκόμη καὶ ξένοι καταλαβαίνουν ὅ,τι γιὰ τοὺς φωστῆρες τῶν καναλιῶν μας παραμένει ἀόρατο. Ὁ αὐστριακὸς καθηγητὴς Χέιντζ Νοϋμπάουμερ γράφει:

“Θα ήμασταν φτωχότεροι αν δεν υπήρχε η ακτινοβολία αυτή των μοναστηριών. Θα τολμούσα να πω ότι σε καθένα μας κρύβεται μία βαθιά, ως επί το πλείστον, ασυνείδητη νοσταλγία γι’ αυτόν τον χιλιετή πολιτισμό και τρόπο ζωής”.

Ὁ βρετανὸς φιλόλογος Γκράαμ Σπίκ, ποὺ ἀσπάστηκε τὴν Ὀρθοδοξία, γράφει:

“Ο λόγος που έγινα Ορθόδοξος είναι κυρίως οι πολυάριθμες επισκέψεις μου στο Άγιον Όρος. Παραμένει ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη της γης. … Προσφέρει μία βιώσιμη και εναλλακτική λύση στον ταχύτατα εξαπλούμενο υλισμό και την εκκοσμίκευση της σύγχρονης κοινωνίας, μία εναλλακτική λύση που είναι σαφές ότι χρειάζεται και που εκτιμάται από πολλούς ανθρώπους”.

Ὁ πρώην Ρωμαιοκαθολικὸς καὶ σήμερα Ὀρθόδοξος κληρικὸς Πλακίδας Ντεσιλέ γράφει: