Πέρα ἀπὸ ἄλλες δυνατὲς ἀναγνώσεις, ἡ ὄψη ποὺ μὲ ἐντυπωσίασε ἰδαίτερα εἶναι ἡ περιγραφὴ τῆς πλαστῆς ἢ παρανοϊκῆς ὕπαρξης ὡς ἐξίσου πραγματικῆς. Γνωστὸ θέμα, ἁπλὸ καὶ παλαιό, κι αὐτὸ μεγενθύνει τὴν ἐπιτυχία τοῦ Σκορσέζε.
Ὅσοι ἔχουν κουραστεῖ ἀπὸ ταινίες μὲ προβλέψιμο τέλος, θὰ ἔχουν στὸ Shutter Island τὸ ἀναπάντεχο, τὸ ὁποῖο ὅμως δὲν ἐπινοεῖται γιὰ νὰ ἀνανεώσει ἢ κορυφώσει τὸ ἐνδιαφέρον ἀλλὰ ὁλοκληρώνοντας τὴν ἀνάδειξη ἀκριβῶς τῆς ἰσχύος τῆς παρανοϊκῆς ὕπαρξης.
Ἡ ἀτμόσφαιρα θυμίζει ἐνίοτε Σιάμαλαν. Ο ντι Κάπριο εξαιρετικός.
