— Γέροντα, χθες μας είπατε οτι ολους τους ανθρώπους που είδατε αυτές τις μέρες τους νιώσατε αδέλφια, πώς είναι η πνευματική συγγένεια;
— Με ολους τους ανθρώπους είμαστε κατά σάρκα αδέλφια. Όλοι είμαστε αδέλφια και όλοι δούλοι του Θεού, και οι πιστοί είμαστε επιπλέον κατά Χάριν παιδιά του Θεού, εξαγορασμένοι με το θεϊκό Αίμα του Χριστού μας. Στην πνευματική ζωή κατά σάρκα συγγενεύουμε από τον Αδάμ και κατά πνεύμα από τον Χριστό. Όσοι ζουν πνευματικά νιώθουν μεταξύ τους αυτήν την πνευματική συγγένεια. Σκέφτονται το ίδιο, επιδιώκουν το ίδιο, έχουν τον ίδιο σκοπό. Αν είχες λ.χ. μια κατά σάρκα αδελφή που είχε το πρόγραμμα της, ζούσε κοσμικά κλπ., δεν θα ένιωθες καμμιά πνευματική συγγένεια με αυτήν.
— Διαλύεται ποτέ η πνευματική συγγένεια;
— Όταν πάψη ο ένας να ζη πνευματικά, παύει να συγγενεύη με τον άλλον που ζη πνευματικά. Μόνος του αποχωρίζεται, δεν τον απομακρύνει ο άλλος. Όπως και όσο ζη κανείς κατά θεόν, τόσο πλησιάζει στον Θεό, όσο απομακρύνεται από την κατά Θεόν ζωή, τόσο φεύγει μακριά Του. Δεν τον διώχνει ο Θεός, ο άνθρωπος φεύγει μόνος του μακριά από τον Θεό.
