-Η δημοκρατική Ελλάδα και οι νόμιμες κυβερνήσεις της έπρεπε να προστατευθούν από την Ανταρσία του ΚΚΕ. Ο περιορισμός επικινδύνων ατόμων, για την ασφάλεια των μαχομένων και της χώρας στη Μακρόνησο ήταν ένα από τα μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν. Τυχόν παρανομίες και εγκληματική συμπεριφορά από τους φρουρούς, αν έγιναν, ήταν ατομικές ενέργειες και είναι απόλυτα καταδικαστέες σήμερα, όπως ήταν και τότε από τις νόμιμες αρχές.
Όμως, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι τελικά δεν πρέπει να ήταν και κόλαση η Μακρόνησος, αφού ο Θεοδωράκης έγραφε μουσική και συμφωνικά έργα!
Σκέφθηκε ποτέ πως περασαν και τι τύχη είχαν οι ΑΘΩΟΙ που κλείσθηκαν στα 84 Στρατόπεδα Κρατουμένων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο, από την Ορθοκωστά μέχρι τον Άγιο Γεώργιο στον Φενεό, και τι τύχη είχαν μερικές χιλιάδες εξ αυτών. Έχει άραγε ακούσει για την καταβόθρα της Τατάρνας, την Τρύπα του Ταράτσα ή την Τρύπα στον Φενεό;
Ήταν λοιπόν περήφανος ο Θεοδωράκης για τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά και για τη χειροβομβίδα που έρριξε εντός του Αστυνομικού Τμήματος Νέας Σμύρνης. Γιατί όμως δεν συνέχισε να μας εξιστορίσει τι απέγιναν οι αστυφύλακες που γλύτωσαν από τη χειρομβοβίδα και αιχμαλωτίστηκαν; Δεν μπορεί να μην είδε; Ήταν περήφανος και γι αυτό; Συμμετείχε κι αυτός;
