Ο γραφειοκράτης δεν είναι μόνο κρατικός υπάλληλος. Είναι επίσης, υπό το δημοκρατικό σύνταγμα, ταυτόχρονα ψηφοφόρος και ως τέτοιος αποτελεί μέρος της κυριαρχίας, του εργοδότη του. Είναι σε ιδιόμορφη θέση: είναι εργοδότης και υπάλληλος. Και το χρηματικό του συμφέρον ως εργαζόμενου, κυριαρχεί επί του συμφέροντος του ως εργοδότη, καθώς παίρνει πολλά περισσότερα από όσα συνεισφέρει στα δημόσια ταμεία.
Αυτή η διπλή σχέση γίνεται πιο σημαντική καθώς οι άνθρωποι υπό κρατική μισθοδοσία αυξάνονται. Ο γραφειοκράτης ως ψηφοφόρος είναι πιο πρόθυμος να κερδίσει μια αύξηση, παρά να διατηρήσει τον προϋπολογισμό ισορροπημένο. Κύριο μέλημά του είναι να αυξηθούν τα εισοδήματα του…
Δεν ήταν μόνο οι εργοδότες των δημόσιων υπαλλήλων και εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που απασχολούνταν στους κρατικοποιημένους επιχειρηματικούς κλάδους (π.χ. σιδηρόδρομοι, ταχυδρομεία, τηλεγραφικές και τηλεφωνικές υπηρεσίες), υπήρχαν επίσης και οι «δικαιούχοι» των επιδομάτων ανεργίας, των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, καθώς και οι αγρότες και ορισμένες άλλες ομάδες τις οποίες επιδοτούσε το κράτος άμεσα ή έμμεσα.
Σελ. 12
