Το κύριο μέλημά τους ήταν να αντλήσουν περισσότερα από τα δημόσια κονδύλια. Δεν νοιάζονταν για «ιδεώδη» θέματα όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η κυριαρχία του δικαίου και η υγιής διακυβέρνηση. Ζητούσαν περισσότερα χρήματα, αυτό ήταν όλο. Κανένας υποψήφιος για το κοινοβούλιο, τις περιφέρειες, τους δήμους ή τις νομαρχίες δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει να αντιταχθεί στις ακόρεστες ορέξεις των δημοσίων υπαλλήλων για αυξήσεις. Τα διάφορα πολιτικά κόμματα ήταν ιδιαιτέρως πρόθυμα να ξεπεράσουν το ένα το άλλο στις παροχές…
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορεί να επιβιώσει εάν ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων πληρώνεται από το κράτος. Εάν τα μέλη του κοινοβουλίου δεν θεωρούν πλέον ότι είναι υπό την εντολή των φορολογουμένων, αλλά είναι εκπρόσωποι εκείνων που λαμβάνουν μισθούς, εργολαβίες, επιδόματα, παραχωρήσεις και άλλα προνόμια από το δημόσιο ταμείο, η δημοκρατία τελειώνει.
__
Ἀπό: L. von Mises, Bureaucracy
Σελ. 12
