Οί πτώσεις σέ βοηθούν νά γνωρίσης τόν εαυτό σου. Βγαίνουν όλα στην επιφάνεια και σιγά-σιγά γίνεται ή καλή εργασία…
Στον πνευματικό αγώνα χρειάζεται νά επισημαίνουμε τά αδύνατα σημεία του χαρακτήρα μας, τά ελαττώματα μας, και ύστερα νά προσπαθούμε νά χτυπάμε εκεί. …
Μόνος του κανείς μπορεί, αν θέλη, νά δη καλύτερα τον εαυτό του. Δηλαδή, μπορεί νά εντοπίση καλύτερα μιά αντίδρασή του, ένα σφάλμα του κ.λπ. και να βρή από ποιά αιτία προήλθε, ενώ ο άλλος βγάζει συμπεράσματα από υποθέσεις πού κάνει. …
Μέχρι νά απαλλαγούμε, πρέπει νά καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας στά κουσούρια του άλλου και νά εξετάζουμε που βρισκόμαστε εμείς.
Αν δούμε λ.χ. στον άλλον ένα ελάττωμα, αμέσως νά πούμε: «γιά νά δω, μήπως τό έχω κι εγώ;» καί, αν τό έχουμε, νά αγωνισθούμε νά τό κόψουμε. …
Μπορεί καμμιά φορά νά είναι μικρότερα τά δικά σου ελαττώματα, αλλά νά εχης λιγώτερα ελαφρυντικά. Αν εξετάζη κανείς έτσι τον εαυτό του, βλέπει ότι αυτός έχει μεγαλύτερα κουσούρια από τον άλλον.
Ύστερα βλέπει καί τις αρετές του άλλου. «Γιά νά δώ, λέει, υπάρχει σ’ εμένα αύτη ή αρετή; Όχι. Πώ πώ! πόσο μακριά είμαι από εκεί πού έπρεπε νά βρίσκωμαι!».
Σελ. 12
