Ὅμως δὲν χρειάζεται νὰ ἀρκεσθεῖ κανεὶς στὰ δεδομένα αὐτά, ἂν προσφέρεται ἄλλος τρόπος ἑρμηνείας ἀκόμη πιὸ βέβαιος. Ὄχι μόνο σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες τῶν Εὐαγγελιστῶν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πιὸ κοινὴ λογικὴ ὁ Ἰησοῦς δὲν μποροῦσε νὰ ἔχει ἐπάγγελμα.
Ἄραγε νοεῖται ἐπαγγελματίας ὁ ὁποῖος θὰ συμβούλευε “πήγαινε πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στοὺς φτωχούς, σήκωσε τὸν Σταυρό σου καὶ ἀκολούθα με;” Καὶ εἶναι δυνατὸ νὰ εἰπωθεῖ ὅτι ‘ἄλλαξε,’ μετάνοιωσε, ἐγκατέλειψε τὴν περιουσία Του καὶ τὴν ζωὴ τοῦ κέρδους καὶ στράφηκε στὴν ἀκτημοσύνη; Ἐλπίζω πὼς δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιμείνω περισσότερο. Στὸ ζήτημα τοῦ ἐπαγγέλματος τοῦ Ἰησοῦ διαφαίνεται ἀκόμα μία παραμόρφωση ποὺ εἰσήγαγε στὴν χριστιανοσύνη ἡ θρησκευτικὴ νοσηρότης τοῦ δυτικοῦ καὶ ἰδίως τοῦ προτεσταντικοῦ πνεύματος.
