Ὑπάρχουνε οἱ σοβαροὶ πνευματικοὶ ἐργάτες, ποὺ ἔχουνε μεγάλη ἐξουσία καὶ δίνουνε στοὺς ἀνθρώπους θροφὴ καλὴ ποὺ δυναμώνει τὴν ψυχή τους, διδάσκει τὸν νοῦ τους καὶ κατεργάζεται τὸν χαρακτῆρα τους. Τέτοιοι ἤτανε π.χ. ὁ Ὅμηρος, ὁ Ἡσίοδος, ὁ Πίνδαρος, ὁ Πλάτωνας, ὁ Ξενοφῶν, ὁ Πλούταρχος… Ἀφοσιωμένοι στὰ πνευματικά, παραμελούσανε τὸν ἑαυτό τους καὶ τὰ κοινωνικὰ χρέη τους, ζῶντας σὰν τὰ πουλιά… Καὶ πῶς μποροῦσε νὰ γίνει ἀλλοιῶς, ἀφοῦ οἱ φροντίδες τῆς ζωῆς τραβᾶνε πρὸς τὰ κάτω τὸν ἄνθρωπο ποὺ γεννήθηκε γιὰ νὰ πετᾶ ψηλὰ σὰν ἀητός;…

Ὁ Ἀναξαγόρας, ποὺ τὸν λέγανε ‘Νοῦ’, ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία καταστάλαξε στὴν Ἀθήνα, ὅπως ὅλοι οἱ τέτοιοι χασομέρηδες, ποὺ τοὺς λέγανε ‘τέττιγες’, δηλ. τζιτζίκια, ποὺ βρίσκανε καταφύγιο στὴ βλογημένη Ἀθήνα, ποὺ εἶχε καταντήσει τεμπελοχανειό, καὶ ξαπλώνανε μακάρια στὸν ἥλιο τὸν χειμῶνα, ἢ στὸν ἴσκιο τοῦ βράχου. Ξεγνοιασιά, φιλοσοφία καὶ ποιήματα!… Ἡ πολιτεία τοὺς ἀγαποῦσε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζούσανε μὲ τὸ τίποτα, ὅπως τὸ Βυζάντιο ἀγαποῦσε καὶ σεβότανε τοὺς ἀσκητάδες. Εἶχε γι’ αὐτοὺς τὸ ‘Πρυτανεῖο’…