ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ σὲ χριστιανικοὺς λαοὺς ποὺ σκανδαλίζονται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ταυτότητά τους, ὁ Φλορόφσκυ συμβουλεύει “νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ βασικὸ αὐτὸ γεγονὸς τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας μὲ ταπείνωση μπροστὰ στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἐκπληρώνεται στὸν προορισμὸ τῶν ἐθνῶν. Καὶ ἡ ‘Κλήση τῶν Ἐθνῶν’ σήμαινε ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό…

“Στὴν ἐκλογὴ τῶν Ἑλλήνων πρέπει νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀπόκρυφες ἀποφάσεις τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ. Ὁπωσδήποτε, ἡ παρουσίαση τῆς ἀποκαλύψεως στὴν γλῶσσα τοῦ ἱστορικοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ κανένα τρόπο δὲν περιορίζει τὴν ἀποκάλυψη. Ἀποδεικνύει μᾶλλον τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο — ὅτι αὐτὴ ἡ γλῶσσα κατεῖχε ὁρισμένες δυνάμεις καὶ ὁρισμένα μέσα ποὺ βοήθησαν στὴν διερεύνηση καὶ διατύπωση τῆς ἀλήθειας τῆς ἀποκαλύψεως”.[1]

Τὴν συνείδηση δὲν μεταστρέφουν συμπτώσεις, οὔτε κἂν θεῖες ἀποφάσεις: κρίσιμη ἀλλαγὴ στὴν ταυτότητα ἀτόμων ἢ λαῶν, ἂν συμβεῖ, διαρκεῖ μόνο ἔχοντας ἐσωτερικὴ τὴν ἀρχὴ καὶ ἰσχύ της. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία γιὰ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνισμὸ ἐπίσης, ὅτι ἐσωτερικοὶ λόγοι θεμελίωσαν τὴν μεταστροφή του, ἀνεξάρτητοι ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Παύλου καὶ ἀπὸ ὁτιδήποτε συνέβη στὸ Ἰσραήλ.