160 Πρβλ. Σαχάρωφ, Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι, ὅ.π., σ. 401.

161 Σαχάρωφ, ὅ.π., σ. 247.

162 Ὀδύσσεια ε 380–1.

163 Ὀδύσσεια η 81. Πρβλ. στὴν ὁμιλία τοῦ Παύλου: “Κύριος οὐρανοῦ καὶ γῆς ὅπως εἶναι, δὲν κατοικεῖ σὲ χειροποίητους ναούς”, κλπ.

164 Σήμερα ἀκόμη, “τὸ βασίλειο τῶν νεκρῶν γιὰ τοὺς Νεοέλληνες μοιάζει στὴν ἐρημιὰ καὶ στὸ σκοτάδι μὲ τὸ βασίλειο τῶν νεκρῶν τοῦ Ὁμήρου … Ἡ ἰδέα ποὺ ἔχει ὁ Ὅμηρος γιὰ τὸν κάτω Κόσμο, ἔχει τόσο βαθειὰ ἐπηρεάσει τὴν λαϊκὴ ἀντίληψη, ὥστε οὔτε ἡ μυθολογία [ποιά μυθολογία;] οὔτε ὁ χριστιανισμὸς δὲν μπόρεσαν νὰ τὴν ξερριζώσουν,” παρατηρεῖ ὁ Νίλσον, Ἱστορία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας, μτφρ. Αἰκ. Παπαθωμοπούλου, Ἀθήνα 1984, σ. 317.

165 Ἡ ἴδια ἡ εἰκαστική τους ὁρμὴ εἶχε ἀπὸ καιρὸ ἐγκαταλείψει τὴν κλασικὴ προσήλωση στὴν ἡσυχία τῆς θείας θεωρίας ἐξερευνῶντας πλησιέστερα στὴν ὁμηρικὴ ἀρχή της καὶ βιαιότερα συναισθήματα θλίψης, ἔντασης, ἀγωνίας…

166 Ἀρέντ, ἀνθρώπινη κατάσταση, ὅ.π., σ. 424.

167 Πράξεις 17.32.

168 Μ. Ἀθανάσιος, Περὶ ἐνανθρωπήσεως, κεφ. 41, ἑν. 5· κεφ. 42, ἑν. 4· κεφ. 43, ἑν. 7· πρβλ. τὸν Πλάτωνα, Πολιτικὸς 273d κ.ἑ., Νόμοι 897a.