239 “Τὸ ὄνομα Πελασγοὶ καλύπτει τὰ περισσότερα πρωτοελληνικὰ φῦλα ποὺ κατέβηκαν στὴν Χερσόνησο τοῦ Αἵμου καὶ στὴν καθ’ αὐτὸ Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ὀνομαζόταν ἀπ’ αὐτοὺς Πελασγία. Ἔλαβαν μέρος στὴν ἀνάπτυξη τοῦ Μινωϊκοῦ καὶ τοῦ Μυκηναϊκοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἀργότερα μερικὰ ἀποσπάσματά τους ἀνέπτυξαν χωριστὰ δικούς τους πολιτισμούς· οἱ Τρῶες, οἱ Τυρσηνοί, οἱ Φιλισταῖοι, οἱ Φοίνικες, ἀνάμικτοι μὲ ἐντοπίους πληθυσμούς” — Χρήστου, Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 27.
240 Χρήστου, Οἱ περιπέτειες…, ὅ.π., σελ. 40–41. Πρβλ. τὸν Τίμαιο τοῦ Πλάτωνα (24a), καὶ τὴν ἀναφορὰ στὸ ἱερὸ τοῦ Δωδωναίου Δία, στὸν Φαῖδρο (275b). Τὸ ὄνομα Γραικὸς ἐπίσης ἀνάγεται στοὺς ἱερεῖς τῆς Δωδώνης, ἐνῷ μυθολογικά, καὶ “ὁ Γραικὸς γενεαλογεῖται, ὅπως ὁ Ἕλλην, ἀπὸ τὸν Δευκαλίωνα, ἢ θεωρεῖται ἀδελφὸς τοῦ Λατίνου. Τὸ ὄνομα φαίνεται νὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν λέξη γηραιός” (Χρήστου, Οἱ περιπέτειες…, ὅ.π., σ. 105). Καὶ ὅπως “τὸ ὄνομα Γραικοὶ … ἐπιχωρίαζε στὴν Ἤπειρο καὶ τὸ παρέλαβαν οἱ Λατῖνοι ποὺ διὰ τῆς Ἠπείρου γιὰ πρώτη φορὰ ἔρχονταν σ’ ἐπαφὴ μὲ τοὺς Ἕλληνες”, ἔτσι οἱ ἀνατολικοὶ λαοὶ “ἐπειδὴ ἦλθαν σ’ ἐπαφὴ μὲ τοὺς ἀκραιφνεῖς Ἕλληνες γιὰ πρώτη φορὰ διὰ τῆς φυλῆς τῶν Ἰώνων, ἐχρησιμοποίησαν αὐτῶν τῶν τελευταίων ὡς κοινὸ ὄνομα γιὰ ὁλόκληρο τὸ ἔθνος· Ἰωνύαν, Ἰαουναί, Ἰάουνα, Ἰουνά, Ἰουνάν” (Χρήστου, Οἱ περιπέτειες…, ὅ.π., σ. 51). Ὅμως “οἱ Τοῦρκοι, ποὺ ἐγνώρισαν τὸν ἑλληνισμὸ κατὰ πρῶτο διὰ τῆς ἐπαφῆς των μὲ τὸν πολιτικὸ ὀργανισμὸ τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, δηλαδὴ μὲ τὴν στρατιωτικὴ δύναμη καὶ τὴν διοίκηση, ὀνόμασαν τοὺς μὲν Ἕλληνες Ρούμ, ἂν καὶ διετήρησαν καὶ τὴν παλαιὰ ἀραβοπερσικὴ ὀνομασία Ἰουνὰν εἰδικῶς γιὰ τὸ γένος, τὴν δὲ χώρα τους Ρούμελη (Ροὺμ ἰλί, Χώρα τῶν Ρωμαίων) καὶ τὸ πατριαρχεῖο ρωμαϊκό” — Χρήστου, Οἱ περιπέτειες…, ὅ.π., σελ. 90–91.
