432 Ρομιγύ, Ἱστορία καὶ λόγος στὸν Θουκυδίδη, ὅ.π., σ. 103.

433 DK 128.

434 Πιττακός, ἑν. 4, ἀπ. 4. Πρβλ. τὸν Αἰσχύλο, Προμηθεὺς Δεσμώτης 517–8.

435 Πλάτωνος Συμπόσιον, 195b–c. Ὁ Ὅμηρος ἐκτοπίζει τὸν Ἰαπετὸ καὶ τὸν Κρόνο στὸ τέλος τῆς γῆς καὶ τῆς θάλασσας, κυκλωμένους ἀπὸ τὸν βαθὺ Τάρταρο — Ἰλιάδα Θ 478 κ.ἑ.

436 Πλάτωνος Πολιτεία 509b.

437 Σοφοκλῆς, Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ, στ. 1583–1779.

438 Πρβλ. τὸν Χαίλντερλιν, “Σ’ εὐφρόσυνο γλαυκό…” εἰς Ἐλεγεῖες, ὕμνοι καὶ ἄλλα ποιήματα, ὅ.π., σ. 193: “γυιὲ τοῦ Λαΐου, φτωχὲ ξένε στὴ χώρα τῆς Ἑλλάδος! Ἡ ζωὴ εἶναι θάνατος, κι ὁ θάνατος ζωή”. Πρβλ. τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα τοῦ Εὐριπίδη ποὺ ἀναφέρει καὶ ὁ Πλάτων στὸν Γοργία 492e· πρβλ. ἐπίσης τὸν ποταμὸ τῆς Λήθης στὸν Πλωτῖνο, Ἐννεάδες, βιβλ. 4, κεφ. 3, ἑν. 26.

439 Ὀδύσσεια μ 22· πρβλ. Ἀποκ. 2.10–11.

440 Ἀναφέρει ὁ γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Βίος καὶ Λόγοι, Χανιὰ 2008, σ. 586.

441 DK 111.

442 Βερνάν, Μῦθος καὶ τραγωδία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅ.π., σ. 81.

443 Σοφοκλῆς, Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ, στ. 1705.

444 Βερνάν, Μῦθος καὶ τραγωδία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅ.π., σ. 150.