Ἡ νεκρώσιμη κοίτη ὁδηγεῖ πρῶτα στὸ ἀμφίσημο πεδίο τῆς κοίμησης, ἀπ’ ὅπου μὲ τὸν Πλάτωνα κυρίως ἀναγνωρίζεται καθαρὰ μύηση στὴν Ἀλήθεια καὶ διάβαση στὴν Ἀθανασία, γέννηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν Φανέρωση τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὶς ὠδῖνες τοῦ θνητοῦ βίου.
Σημειώσεις
417 Ἰλιάδα Α 63.
418 Πλάτων, Φαῖδρος 265c.
419 Βλ. τὸν Ἀγαμέμνονα τοῦ Αἰσχύλου, στ. 176–181.
420 Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἐπιτάφιος εἰς τὸν πατέρα, λόγος 18, PG 35, 1000.
421 Ρωμανὸς ὁ Μελωδός, Ὕμνος 52, στροφὴ 14· πρβλ. τὸν Χρυσόστομο, Περὶ κατανύξεως 2, PG 47, 418, τὸν Γρηγόριο Νύσσης, Εἰς τὸ Ἆσμα Ἀσμάτων, τ. 6, σ. 312, καὶ τὸ βιβλίο Ἰὼβ 33.14 κ.ἑ.
422 Βλ. π.χ. Ἰλιάδα Κ 41, κ.ἀ. Ἀδελφὸς τοῦ Θάνατου στὸ Π 682 κ.ἀ.
423 Ἰλιάδα Η 282, 293.
424 Ἰλιάδα Η 482, Ι 713, καὶ στὴν Ὀδύσσεια, π.χ. π 481.
425 Ἰλιάδα Β 18–19.
426 Θεογονία στ. 766.
427 Συμπόσιον 203a· πρβλ. τὸν Φαίδωνα 60e.
428 Φλασελιέρ, Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 272.
429 Ὅ.π., σ. 265.
430 Πολιτ. 378d: οὐτ’ ἐν ὑπονοίαις πεποιημένας οὔτε ἄνευ ὑπονοιῶν.
431 Ὅ.π., 378d: ᾐνίξατο ἄρα … ὁ Σιμωνίδης ποιητικῶς.
