Ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ᾨδὴ ζ’. Σὲ νοητήν.

Ἀσκητικόν, διανύων Ὅσιε, ἀγῶνα πὸθῳ θεϊκῷ, τοῖς ἀθλήσεως σεαυτόν, ἔβαψας τοῖς αἵμασι, καὶ ὡς θῦμα ἄμωμον, Ἐφραὶμ προσήχθης τῷ Κτὶσαντι, ὡς αἰνετὸν μεγαλύνων, αὐτὸν καὶ ὑπερένδοξον.

Ῥῶσιν ἀεί, ἐνεργείᾳ κρείττονι, ἡ τῶν λειψάνων σου σορός, ἀναβλύζει πάτερ Ἐφραὶμ , νόσους θεραπεύουσα, δαίμονας ἐλαύνουσα, καὶ εὐωδίαν οὐράνιον, ἀρωματίζει πᾶσι, τοῖς εὐλαβῶς προστρέχουσι.

Ἰδοὺ πιστῶς, Ἀττικῶν συστήματα, καὶ Ἀθηναῖοι εὐλαβεῖς, τῇ Μονῇ σου τῇ εὐαγεΐ, σπεύδουσιν αἰτούμενοι, τὴν πλουσίαν χάριν σου, Ἐφραὶμ Ἀγγέλων συμμέτοχε, ἣν δίδου ὁσιομάρτυς, εὐφραίνων τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Νάμα ζωῆς, ὡς πηγὴ ἀκένωτος, τῶν οἰκτιρμῶν τῶν θεϊκῶν, τῇ διψώσῃ μου νῦν ψυχῇ, βλῦσον Παναμώμητε, καὶ σβέσον τὸν καύσωνα, τῶν ἀμετρήτων μου θλίψεων, ἵνα ὑμνῶ Θεοτόκε, τὴν δόξαν σου τὴν ἄφραστον.

ᾨδὴ η’. Ἐν καμὶνῳ παῖδες Ἰσραήλ.

Γαβριῶντος ἔθραυσας ἐχθροῦ, ὀφρὺν τὴν ἐπηρμένην, τῇ θείᾳ σου ταπεινώσει, ἐν τῷ θλίβεσθαι πικρῶς, παρὰ τῶν κτεινόντων σε· εὐλογεῖτε πάντα τὰ ἔργα κραυγάζων τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψοῦτε, Ἐφραὶμ εἰς τοὺς αἰῶνας.