Ἐπιστὰς μετὰ τὴν θείαν τῶν λειψάνων σου εὕρεσιν, ἐνεργεῖς ἀοράτῳ τὸ σὸν ἅγιον ὄνομα, καὶ τὴν ἄθλησίν σου τὴν στερράν, Ἐφραὶμ ὁσιομάρτυς, τοῖς ἁγνοοῦσιν ἐγνώρισας.

Ἰαμάτων θεῖα ῥεῖθρα ἡ σορὸς τῶν λειψάνων σου, ἐπομβρίᾳ ἀναβλύζει θεοφόρε τοῦ Πνεύματος, καὶ ἰᾶται πάθη χαλεπά, Ἐφραὶμ ὀσιομάρτυς, καὶ πᾶσαν ἄλλην ἐπήρειαν.

Ἀοράτως ἐπιφαίνει τοῖς καλοῦσι τὴν κλῆσίν σου, καὶ κατ’ ὄναρ καὶ καθ’ ὕπαρ καὶ παρέχεις τὴν χάριν σου· ὅθεν τῶν θαυμάτων σου σοφέ, ἡ Ἀττικὴ ἐπλήσθη, καὶ μεγαλύνει τὸν Κύριον.

Θεοτοκίον.

Νεκρωθέντα τῇ ἀπάτῃ τοῦ δεινοΰ πολεμήτορος, ζώωσόν με Θεοτόκε ἡ ζωὴν τὴν αἰώνιον, τέξασα ἐν σώματι ἡμῖν, καὶ πρὸς ζωὴν βελτὶστην, ἀνθέλκυσόν με τὸν δείλαιον.

ᾨδὴ ς’. Ἐκύκλωσεν ὑμᾶς.

Μαρτύρων τὴν ἀνδρείαν ἐνδειξάμενος, μαρτυρικῆς λαμπρότητος, ἀνεδείχθης θεοφόρε κοινωνός, πρὸς βαρβαρικὴν γνώμην ἀπάνθρωπον, πάτερ Ἐφραὶμ , ἀκαταπληκτως ἀντιταξάμενος.

Ὁ νέος ἐν Ὁσίοις τε καὶ Μάρτυσιν, Ἐφραὶμ ὁ παναοίδιμος, τοὺς πιστοὺς πρὸς εὐφροσύνην μυστικήν, πάντας συγκαλεῖται θεὶῳ Πνεύματι· οὗ τὴν σεπτήν, ἄθλησιν μέλψωμεν ᾄσμασιν.