Δεν μπορούμε να περιορίσουμε την Ευρώπη σε αυτό που ονομάζουμε Δυτική Ευρώπη. Πιστεύω ότι οι πολιτιστικές ρίζες είναι ταυτόχρονα αυτό που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά αλλά και αυτό που κάθε γενιά διαλέγει από το παρελθόν.
Οι πολιτιστικές ρίζες είναι η κληρονομιά των μεγάλων πολιτισμών του ευρωπαϊκού παρελθόντος, πρωτίστως της Ελλάδας και της Ρώμης.
Είναι ακόμη στοιχεία που έρχονται από τους κόσμους των Κελτών, των γερμανικών φύλων (οι “βάρβαροι” του Μεσαίωνα), των Σλάβων.
Αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς, είναι προφανές ότι οι ρίζες του δικαίου μας είναι κυρίως ρωμαϊκές (μολονότι υπάρχουν σε κάθε χώρα τοπικά δίκαια). Οι ρίζες του φιλοσοφικού και του μαθηματικού στοχασμού είναι ελληνικές. Η ευρωπαϊκή ζωγραφική και γλυπτική είναι σε μεγάλο βαθμό κληρονομιά της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.
Αλλά δεν είναι μόνο οι ρίζες. Κάθε εποχή φέρνει το δικό της νέο στοιχείο και κάθε πολιτισμός είναι φτιαγμένος από ένα κράμα ριζών, αναμνήσεων, παραδόσεων, καινοτομιών και αλλαγών.
Το Βυζάντιο ανέπτυξε έναν αυθεντικό πολιτισμό που είχε χιλιετή διάρκεια. Αυτός ο πολιτισμός ανήκει στην ιστορία της Ευρώπης: η Ελλάδα, η Νότια Ιταλία, ένα μέρος των Βαλκανίων ήταν μέρος αυτής της αυτοκρατορίας.
