Αυτό δεν άρεσε στους πολεμίους μου που δεν γράφουν για το μεγάλο κοινό. Και επειδή είχα πολύ ευνοϊκή υποδοχή από τον γαλλικό Τύπο, όπως από την εφημερίδα Le Μonde, οι πολέμιοί μου σκέφτηκαν ότι το βιβλίο μου θα είχε τεράστια επιτυχία. Και καθώς θεωρούν ότι το βιβλίο μου είναι “ρατσιστικό” ή εξτρεμιστικό, σκέφτηκαν ότι οι αναγνώστες μου θα γίνονταν “ρατσιστές”. Αλλά γνωρίζω τους αναγνώστες. Μου γράφουν και δεν είναι εξτρεμιστές. Λένε κυρίως ότι το βιβλίο μου αποκαθιστά την ισορροπία των πραγμάτων μεταξύ των διαφορετικών διαύλων ελληνοποίησης της Ευρώπης.
Η πολεμική έλαβε απίστευτες διαστάσεις. Τρία κείμενα με υπογραφές διαμαρτυρίας – ένα στο CΝRS, το Εθνικό Κέντρο Ερευνών, ένα στη Σχολή μου στη Λυών, την Εcole Νormale Superieure, και ένα “διεθνές”, κείμενα γεμάτα μίσος και βία.
Εγιναν επίσης δύο συνέδρια εναντίον μου (ένα στη Σορβόννη και ένα στη Λυών). Σε αυτά είτε δεν ήμουν προσκαλεσμένος είτε ήμουν μόνος εναντίον 20 άλλων… Κανένας που βρισκόταν κοντά στις θέσεις μου δεν είχε προσκληθεί.
