Ἡ γλῶσσα εἶναι ζωντανὸς ὀργανισμός, ἀλλάζει πρὸς τὸ καλύτερο ἢ τὸ χειρότερο, ἐπουλώνει τραύματα, ὑποφέρει νέα…, μὲ τὰ λεξικὰ νὰ καθρεφτίζουν γλωσσικὲς ἐποχὲς καὶ περιοχές, μόνο προσωρινὰ διεκδικῶντας ἀδιαμφισβήτητη ἐγκυρότητα καὶ πληρότητα.
Ἐπειδὴ τείνουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε ὡς συνώνυμες δύο ἐμπρόθετες ἀναφορὲς στὴν ἀρχή, τὸ κατ’ ἀρχὴν καὶ τὸ κατ’ ἀρχάς, χρειάζεται νὰ προσεχθεῖ, μήπως ἡ γλῶσσα ἀλλάζει, χωρὶς ἡ ἀλλαγή της αὐτὴ νὰ ἔχει γίνει ἀντιληπτὴ ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη, ἢ χωρὶς νὰ ἔχει θεωρηθεῖ ὁριστική, ὁπότε ἐπιμένει στὰ λεξικὰ ἡ προηγούμενη διάκριση μολονότι εἶναι ἑτοιμόρροπη ἢ καὶ ἤδη παρωχημένη.
‘Κατ’ ἀρχὴν’ σημαίνει, ὅπως ἰσχυρίζεται τὸ λεξικό, στὰ βασικὰ σημεῖα, στὴν γενικὴ κατεύθυνση, ἀντιστοιχεῖ στὸ λατινικὸ in principio (ἐν ἀρχῇ), ἐνῷ τὸ ‘κατ’ ἀρχὰς’ σημαίνει ἀρχικά, πρῶτα πρῶτα, ἐν πρώτοις.
Τὴν φιλολογικὴ σπουδὴ δὲν ἐνδιαφέρει τόσο οὔτε κυρίως τί προβλέπεται μέχρι στιγμῆς καὶ τί θὰ ἐπικρατήσει ἐν τέλει στὰ λεξικά, ἀλλὰ τί σωστὸ ἢ ἐσφαλμένο ὑπάρχει στὴν συνωνυμία καθεαυτήν, εἴτε τὴν ἐπιβάλει πλήρως ἡ ζωντανὴ καθημερινὴ χρήση τῆς γλώσσας, εἴτε τὴν ἀποβάλει.
