Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν καθολικισμό, ποὺ ἀπεικονίζει τὸν θάνατο σὰν ἕναν σκελετό, στὴν ὀρθοδοξία ὁ θάνατος εἶναι μιὰ κοπέλα ὄνειρο, μ’ ἕνα φουστάνι μούρλια, μ’ ἕνα φτερὸ παγωνιοῦ στὸ κεφάλι, νὰ σέρνει χορὸ μὲ μαντιλάκι μπροστά, καὶ πίσω ν’ ἀκολουθοῦν νέοι, γέροι, γυναῖκες, μωρά. Καλαματιανό.

Ἔτσι, ὅταν ἐγὼ δὲν θὰ αἰσθάνομαι τίποτα, θὰ αἰσθάνεσαι ἐσύ. Ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. Ἂν ὅμως ἔχεις μαζί του σχέση σωματική, αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο.

Ἡ πληθώρα τῶν ἐντυπώσεων καὶ τῶν αἰσθημάτων σὲ πλανεύει. Δὲν μπορεῖς νὰ ξεχάσεις τὸν ἑαυτό σου.