Ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπογοήτευση εἶναι τὸ χειρότερο πρᾶγμα.
Εἶναι παγίδα τοῦ σατανᾶ, γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ χάσει τὴν προθυμία του στὰ πνευματικὰ καὶ νὰ τὸν φέρει σὲ ἀπελπισία, σὲ ἀδράνεια καὶ ἀκηδία. Ὁ ἄνθρωπος τότε δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα, ἀχρηστεύεται.
Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπ’ τὸ θέλημά μας. Ὅ,τι θέλουμε κι ὅπως τὸ θέλουμε, μποροῦμε νὰ τὸ ζήσουμε.
Μπορεῖ νὰ ἔχεις πολυκατοικίες καὶ μέσα σου νὰ εἶσαι ἐλεύθερος ἀπ’ τὴν ὕλη κι ἔτσι νὰ ζεῖς ὡς ἀκτήμων. Μπορεῖ ὅμως νὰ εἶσαι φτωχὸς καὶ μέσα σου νὰ εἶσαι μή ἀκτήμων. Δὲν εἶναι ἡ ποσότητα τῶν ἀγαθῶν ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀκτήμονα ἢ ὄχι, ἀλλὰ ἡ προσκόλληση τῆς καρδιᾶς…
Μακριὰ ἀπ’ ὅλους κι ἀπ’ ὅλα! Νὰ δουλεύεις, νὰ προσεύχεσαι, καὶ νὰ σὲ βλέπει μονάχα ὁ Θεός.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ Ἁγίου Πορφυρίου, Τὸ Μυστικὸ εἶναι ἡ Εὐχαριστία
