Καθ’ ὁδὸν βρίσκεις τὸν Ὀδυσσέα σου, καὶ πάλι ζήτημα εἶναι. Θέλει νὰ κοιμᾶσαι μ’ ἀνοιχτὰ πανιὰ καὶ μ’ ἀνεβασμένη τὴν ἄγκυρά σου.
*
Τράβα μόνος σου ὁ ἴδιος κι ὅσο πιὸ δυνατὰ μπορεῖς τὸ σχοινὶ ποὺ ἀνεβάζει τὸ καλαθάκι σου στὰ πιὸ ἐμπιστευτικά σου Μετέωρα.
*
Ἡ ἀσχήμια δὲν ἀφορᾶ τὴν δράση, ὅσο τὴ συμπεριφορά. Ἕνα βάναυσο σκούντημα τοποθετεῖται στὸν ἀντίποδα τῆς Femme-Fleur τοῦ Picasso.
*
Σὲ ὅλα τὰ δέντρα θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει τὸ ὄνομα κεῖνο ποὺ σὲ ἕνα μόνον ἅπαξ ἐχάραξες.
*
Κοίτα νὰ κόβεις κάθε τόσο τὰ νύχια τῆς Ἱστορίας, ἐπειδὴ ἔτσι καὶ μεγαλώσουν θὰ πνίξουν κι ἐσένα καὶ τὴν ἀλήθεια.
*
Χωρὶς ἀμφιβολία ὑπάρχει γιὰ τὸν καθέναν ἀπὸ μᾶς κι ἀπὸ μία ξεχωριστή, ἀναντικατάστατη αἴσθηση ποὺ ἂν δὲν τὴ βρεῖ νὰ τὴν ἀπομονώσει ἐγκαίρως καὶ νὰ συζήσει ἀργότερα μαζί της, ἔτσι ποὺ νὰν τὴ γεμίσει πράξεις ὁρατές, πάει χαμένος.
*
Σὲ δυὸ μόνον πράγματα χρησιμεύουν οἱ λεγόμενοι συγγενεῖς: νὰ πίνουν τὸ λικὲρ τῆς γιορτῆς σου καὶ τὸν καφὲ τῆς κηδείας σου.
*
Εἶναι φορὲς ποὺ βγαίνω στὸν ἀέρα λὲς καὶ διαβάζω τὴν Ἰλιάδα.
Μάθε νὰ προφέρεις σωστὰ τὴν πραγματικότητα.
Σελ. 12
